عشق

آنچنان لبریز از عشق من تنها شده از تابستان سردی دست تو را حس کردم من در این تاکستان شب و روز دل من وحشی تر نه مجالی ز لبخند زدن میبینم من از آن روز که من را کُشتی پی قاتلُ روح خود پیگیرم تو مرا سنگ زدی نهراسیدم من تمام رنج خود را دیدم عمر بی حاصل من طی شد قاتل روح و تن من اندکی عاقل شد شعر من شعر دو نسل دگر است تو بخندو بگذر تلخیش در جگر است من از آن غمگینم که بمن راضی بود دردِ من دردِ محبت دردِ دل پاکی بود محسن فخار